تحلیل ادراک اثر هنری در نسبت میان آشنایی زدایی و فرآیند نشانگی

درک و دریافت مناسب از نسبت میان نشانه­ها و مفاهیم، همواره در وابستگی به فرآیند ادراک رخ می­دهد و در یک مواجهۀ هنری، دگرگونیِ مسیر ادراک، ایجاد شگفتیِ فارغ از هر گونه عادت وارگی مألوف را به دنبال دارد. این پژوهش در تلاش است تا با تکیه بر دو ساحت آشنایی زدایی و فرآیند نشانگی، به تحلیلی بر مسئله فرآیند ادراک و چگونگیِ دگرگون­سازی مسیر آن بپردازد. هدف پژوهش، بر تبیین زمینه­های ایجاد این دگرگونی در وابستگی به ریشه­های مشترک میان این دو ساحت استوار است که به شیوه توصیفی– تحلیلی و در راستای مطالعه منابع مکتوب کتابخانه­ای، صورت گرفته است. یافته­ها نشان داد که طراح اثر در راستای تبیین هستی هنر، هدف و شگردهای هنری، زبان بصری بدیعی خلق نموده و مخاطب نیز به منظور نیل به آن، در دریافت متعلق نشانه­شناختی، نمود و تفسیر، با تکیه بر ادراک حسی، عقلی و خیالی خویش، اهتمام می ورزد. لذا دگرگونی حاصل، در فرآیند ادراک و در نسبت با نظام نشانه­ای و مفاهیم وابسته، نه تنها در ایجاد لذت ذهنی و عینی مخاطب و تجربه زیبایی­شناختی وی اثر می­گذارد، بلکه مدت زمان ماندگاری آن را در ذهن افزون می­سازد.